Drewno od wieków było używane jako materiał budowlany. Tradycyjnie stosowano drewno w postaci bali
struganych, z których wznoszono ściany i dach. Inna tradycyjną konstrukcja jest forma szkieletu
drewnianego (słupy i belki) wypełnianego różnymi materiałami pochodzenia lokalnego (gałęzie, słoma,
glina). Obecnie drewno najczęściej wykorzystywane jest do tworzenia konstrukcji dachowych (wiązarów
dachowych) oraz budynków szkieletowych w tzw. systemie kanadyjskim.

Drewno jest materiałem naturalnym, ekologicznym oraz paroprzepuszczalnym (oddychającym), co sprzyja
budowaniu zdrowych wnętrz (budynków otwartych na dyfuzję). Ze względu na wysokie ciepło właściwe
ściana wykonana z drewna magazynuje energię cieplną (co jest bardzo korzystne), porównywalnie z
budynkami murowanymi. Drewno to także materiał o dużej wytrzymałości na rozciąganie.
Drewno jest dość dobrym izolatorem, ale jego lambda jest zbyt słaba, aby spełnić obecne wymagania UE
dotyczące izolacyjności termicznej w ramach obowiązujących norm i grubości ścianki (aby spełnić
wymagania ściana powinna mieć grubość ok. 78 cm). Dlatego nowoczesne konstrukcje drewniane są często
ocieplane.

Ze względu na ograniczoną liczbę starych drzew o dużych przekrojach, których stosowanie jest wymagane
w technologiach budowy z bala i częściowo szkieletowych, coraz częściej pojawiają się prefabrykowane
elementy ścienne i stropowe składające się z małych elementów drewnianych klejonych (drewno klejone)
lub łączonych w duże konstrukcje za pomocą klejów lub czopów. Jest to tzw. Drewno masywne. Drewno to
ma mniejsza odkształcalność i większą wytrzymałość niż drewno lite (z lasu). Przykłady masywnych
konstrukcji: Thoma Holz 100 (bez kleju), Massive Holtz Mauer (bez kleju), CLT (klejone).