Podłogi gliniane czyli tzw. klepiska to coraz częściej realizowana naturalna podłoga bez chemii.  Klepiska są wykonywane głównie z gliny, piasku i żwiru w odpowiednich proporcjach. Czasami w posadzkach glinianych stosuje się naturalne zbrojenie rozproszone (np. sieczkę słomianą, paździerze konopne, celulozę, włókna drzewne), aby posadzka była bardziej wytrzymała na rozciąganie i spękania. Sama struktura powierzchni klepiska zależy od materiałów wykorzystanych w warstwie wierzchniej.  W odczuciu klepiska są chłodne, lecz nieco cieplejsze niż płytki ceramiczne. Doznanie chodzenia po ubijanej ziemi i dotyk jej struktury jako podłogi są niebywale przyjemne.

Klepiska można układać na każdym nośnym podłożu, nawet w podłodze podniesionej, lub na stropie drewnianym w budownictwie szkieletowym. Warstwę nośną, deski lub płytę drzewną, należy oddzielić od klepiska  membraną działającą jako spowalniacz pary wodnej.

Ważne jest, by izolacja termiczna pod klepiskiem była sztywna –  umożliwia to odpowiednie zagęszczenie posadzki, podłoga wtedy dobrze pracuje i nie osiada. Jeśli stosujemy izolację w arkuszach należy wykonać na niej sztywną warstwę nośną (np. w postaci szprycu cementowego). Oczywiście nie można zapomnieć o  membranie przeciwwodnej.

Klepisko impregnuje się powłokami przeciwwodnymi i zmniejszającymi ścieralność, czyli np. wysychającymi olejami (np. lnianym), lub naturalnymi woskami. Posadzka nie zaimpregnowana jest bardzo  krucha i łatwo ją uszkodzić.